Cagliari

Ik was een paar dagen in Nederland. Een beetje koud, een beetje nat en grijs maar erg gezellig met zoon, schoondochter en kleindochter Nora. Ik heet daar "Opa Boot".

Ik heb mijn rijbewijs vernieuwd en de pensioenzaken geregeld. Engelse drop, spruitjes en een patatje oorlog gegeten en, o ja, een broodje rookworst bij de Hema! Nu ben ik alweer een paar dagen terug op de boot bij Jacqueline en de hondjes. We doen nog wat klusjes en hopen binnenkort weer te vertrekken. Het weer wordt ook hier wat minder "zomers" maar tot december is het doorgaans nog wel goed zeilweer. Er passeren momenteel wat storingen en de temperatuur komt deze dagen niet boven de 24 graden. We houden het in de gaten.

We moeten weer even wennen aan de "europrijzen". Een nachtje in een jachthaven kost hier minimaal 25 euro en dat zou per maand zo'n 750 euro vergen. En dat voor een jachthaven met één douche en één toilet voor zo'n tweehonderd boten, geen internet-aansluiting en wankele steigers waar de spijkers twee centimeter uit de steigerplanken steken. Mmm....daar moeten we nog eens iets op bedenken. Het anker maar weer eens uitgooien?

Het is hier in Cagliari aan de zuidkust van Sardinie trouwens goed toeven. Het is een gezellige stad met gezellige mensen en er is veel te zien. En er is een Lidl; die moeten echt eens in de zeilgidsen opgenomen worden. Na alle couscous laten we ons hier de bietjes en de boontjes met een stukje varkensvlees weer prima smaken. We doen soms samen boodschappen waarbij we de hondjes in de boot achterlaten. Dat bevalt James helemaal niet en dat laat hij weten door alles wat hij te vreten kan vinden aan te vallen. Vanmorgen viel het mee: hij had een rauw ei, een zakje geraspte Pardano-kaas en een stuk belegen Goudse kaas opgevreten maar de pantoffels van Jacqueline alleen maar ietsje verplaatst. We gaan vooruit! En we vieren vandaag zijn eerste verjaardag!

We hebben een zonnepaneel gekregen van een Duitser die dacht dat het paneel niet meer werkte. Maar het ding werkt prima en wij vinden het grappig om zo'n ding in het zonnetje te hangen en er dan de accu mee op te laden.

We wachten hier op goede wind om naar het westen te zeilen maar de komende dagen wordt alleen maar westenwind opgegeven. Pff...we hebben de tijd! Menorca, het eerste eiland van de (Spaanse) Balearen dat we van hier uit kunnen aanlopen, ligt op tweehonderd mijl (370 km) afstand. Bij een goede wind kunnen we dat in twee etmalen zeilend bereiken. Daarna volgen nog wat kortere oversteken naar Melilla, een Spaanse enclave aan de Marokkaanse kust...

We houden jullie op de hoogte!

Roel en Jacqueline (en Raki en James).