tgaatgoed

We kregen een mailtje van Waarbenjij.nu dat we al een hele tijd niets van ons hadden laten horen en of alles met ons in orde is? Ja hoor, niks aan de hand maar druk, druk...
We staan nog op de kant en werken samen hard aan de boot. We staan om zes uur op en werken tot een uur of vijf in de middag bij hoge temperaturen. 's-Morgens de beide honden de ladder af sjouwen, koffie drinken, ontbijten en aan de slag. We zijn begonnen met alle roest te verwijderen en de slechte stukken uit te slijpen en opnieuw in te lassen, prachtig werk maar tijdrovend. Daarna de hele boot schuren en voorbehandelen. We komen zo langzamerhand aan schilderen toe en dat is de kroon op het werk. Tussendoor schoonmaken, boodschappen doen, ijs halen, met de hondjes spelen en af en toe een praatje maken met de Tunesiers. We halen overdag belegde broodjes en s'-avonds maaltijden of we gaan ''uit eten''. Daarna douchen, koffie drinken en de honden eten geven en weer de ladder opsjouwen, ze slapen 's-nachts op het dek.

Gisteren donderde er een onderdeel van de botenkraan (travel lift) een meter of vijftien naar beneden en sloeg een gat in het beton. Een stukkie staal van een ton of twee liep uit de rails en kwam een paar meter naast een langslopende visserman terecht. Allah redt!
Het is een 400-tons kraan dus best zwaargebouwd. Vandaag werd met een takelwagen het onderdeel weer teruggeplaatst en moest een arbeider van de werf bovenop de botenkraan zorgen dat het op zijn plaats kwam. Geen helm, geen veiligheidsmiddelen en op vijftien meter hoogte onverzekerd op een staalprofiel balanceren bij tamelijk forse rukwinden; maar de kraan werkt weer. Op het fotootje zie je het terugplaatsen van het deel.

Op de andere foto zie je Jacqueline aan het slijpen (jong geleerd, oud gedaan). Op de laatste foto zie je de opening van de ankerbak en daarvoor een rechthoekig stuk dat we uitgeslepen hebben om de aansluiting van de boegspriet opnieuw in te lassen. Die boegspriet is de zitplaats van Jacqueline wanneer er dolfijnen om de boot zwemmen en die moet dus in orde zijn.

's-Avonds leveren we ook nog strijd met de kakkerlakken. Die beestjes horen aan boord niet thuis en dus zetten we ze niet op de bemanningslijst maar proberen we ze massaal naar het Walhalla te meppen. En dat valt niet mee! Het zijn echte overleveraars, supersnel, superslim en voornamelijk actief in het donker en dan zijn ze moeilijk te zien. Hoe Noach destijds kans gezien heeft om er maar twee aan boord te nemen moeten we nog eens uitzoeken. Als je tips hebt (vraag het eens aan je plaatselijke Chinees) laat het ons dan even weten....

Op 10 augustus begint de Ramadan en vóór die datum hopen we weer in het water te liggen. Misschien zelfs even naar NL te komen om het rijbewijs van Roel te vernieuwen, dat is al een paar maanden verlopen. Nou ja, dat heb je op de boot ook niet echt nodig. Verder zijn we bezig om met vervroegd pensioen te gaan. Dat zou op 1 januari volgend jaar ingaan (na het bereiken van de zestigjarige leeftijd, ins'Allah) en levert voldoende op om tot de AOW-leeftijd tamelijk zorgeloos te leven. Als je tenminste leeft zoals wij, hooguit één keer per dag uit eten en niet meer dan twee pakjes sigaretten per dag (merk Crystal, 50 eurocent per pakje). Eerst maar eens formuliertjes invullen en handtekeningen zetten.

De boot wordt groen. We hebben even overwogen om het dek ''paars plus'' te schilderen maar kozen vanwege de snelheid uiteindelijk toch voor beige. Als het klaar is sturen we een foto van, zeg maar, het resultaat. Tot die tijd gaan we weer hard aan de slag.

Stay tuned!

Roel en Jacqueline.