Fethiye

Zo, dat ''was'' Marmaris. Hard gewerkt aan de boot maar eens moet je die veilge haven achter je laten. Paar dagen naar Rhodos en dan nieuwe kusten ontdekken. Zoals we deze zomer al gemerkt hebben in het Noorden van Turkije is de bevolking ongelooflijk aardig, ook hier aan de zuidkust. De toeristen zijn weer aan het werk elders en het normale leven is weer in volle gang, d.w.z. voor de ''werkende'' klasse. Als je hier in de theehuizen ziet, die zitten propvol mannen vanaf zo'n 50 jaar, thee (caj) drinkend en backgammon spelend, ook de eigenaren van kleine zaakjes, boetiekjes, levensmiddelenwinkeltjes enz.), iedereen zit buiten.

Er is veel oudheidkunde te zien hier aan de Lycische kust dus we doen het rustig aan. Veel oude theaters van voor onze jaartelling, verzonken steden en dat afgewisseld met paradijselijke baaien waar de ijsvogeltjes om je oren vliegen, vanaf de schemering uilen die het voor het zeggen hebben tot groot ongenoegen van Raki, die nog niet weet of ze voor die schimmen moet vluchten of vechten. Er4 ligt nog geen sneeuw in de bergen (ca. 2000 m.) en de regen blijft ook nog uit dus lopen we overdag nog steeds te puffen zodra we lange wandelingen maken kortom, ideaal weer om bij te komen van onze werkzaamheden.

Zoals jullie weten verwachten we ons eerste kleinkind volgende maand dus zullen we in december of iets later ons gezicht even n NL laten zien. Hopelijk zien we velen van jullie dan ook even in goede gezondheid!

Een plaatje van ons huidige ankerstekkie n Fethiye willen we jullie natuurlijk niet onthouden...

Roel en Jacqueline.