Uitputting...

We zijn de uitputting nabij.

Afgelopen vrijdag om half tien is Raki gesteriliseerd (once is enough). Om één uur konden we haar weer ophalen. Voor het vervoer terug naar de boot hadden we een autootje geleend van onze Albanese vriend. Toen we bij de arts aankwamen liep Raki al weer rond, zij het wat versuft door de narcose. We zijn altijd weer verbaasd over de snelheid waarmee zo'n beest herstelt. Ze bleek echter een hevige inwendige bloeding te hebben. Omdat de bloeding niet stopte besloot de arts na een tijdje om over te gaan op de enige (en laatste) mogelijkheid om haar te redden, een tweede operatie. Hij was zelf erg geschrokken, de buikholte was vol bloed en tijdens de tweede operatie stopte Raki tweemaal met ademhalen zodat ze beademd werd. Jacqueline heeft bij de laatste operatie geassisteerd, ik ben zo af en toe eventjes naar buiten gelopen om wat frisse lucht over mijn koude zweet te laten stromen. Meer dood dan levend hebben we haar weer aan boord gebracht en hebben de nacht aan haar ziekbed doorgebracht, voortdurend toegedekt met dekens en medicijnen gegeven. We hadden runderlever gekookt en daarvan at ze 's-avonds laat een enkel stukje. Af en toe maakten we haar bek een beetje vochtig omdat ze niet dronk. En intussen verzorgden we natuurlijk ook de twee pups ''James'' en ''Ouzo'' die in het geheel geen last hadden van een verminderde eetlust.

De volgende morgen stond Raki zelf op en keek beurtelings naar ons en naar de kajuit-uitgang. We hebben haar de afgelopen dagen in en uit de boot gedragen en inmiddels moeten we haar alweer afremmen omdat ze de hele dag buiten wil zwerven. Ze dolt weer met de pups, jaagt andere honden weg en probeert achter de Griekse katten aan te gaan. ''James'' is net Diego Maradonna als je hem ziet waggelen met zijn bolle kop en dikke achterwerk. ''Ouzo'' is fel en sterk en verzet zich tegen iedere opvoedkundige maatregel, hij dreigt met een grappig opgetrokken bovenlipje en bijt fel met die scherpe melktandjes!

Tussendoor halen we in het stadje dagelijks water bij de bron en Raki (het drankje) en vlees bij de slager en doen we boodschappen. Het weer is wisselend, soms bewolkt, af en toe een klein buitje en dan weer heerlijk in de zon, nu is het achttien graden aan boord en in de avond houdt de Turkse gaslamp de boel lekker op temperatuur. De dieselkachel hebben we nog niet nodig gehad.

We hebben geen reisschema dus dat is ook niet in de war geraakt door de gebeurtenissen. We staan op als het licht wordt (ahum, een uur daarvóór als de pups beginnen te mekkeren) en genieten van de rust en de vrijheid.

Nu nog een piketvergoeding van een hoofdcommissaris en ons hoor je niet meer!

Liefs,

Roel en Jacqueline